OGLĄDAJ TUTAJ
Droga powrotna cda cały film online zalukaj vod gdzie obejrzeć
Każdy ma słabość do określonego rodzaju filmów, czy to zombie, sentymentów młodzieżowych, głupich spotkań. Pewien ekspert i ja kiedyś o tym rozmawialiśmy i powiedział: „Dochodzi do mnie każda anegdota o ojcach i dzieciach”. Dla mnie to sport typu longshot. Daj mi „Niedźwiedzie złych wieści”. Daj mi „The Rookie”. Daj mi „Slap Shot”. Daj mi „Hoosiers”. I tak pomimo faktu, że coś w rodzaju „The Way Back” zostało „stworzone dla mnie”, starałem się pozostać wymagający w mojej ocenie. Co działa, a co nie? Jednak naprawdę chciałem zobaczyć, jak gęsia skórka pokrywa moje ramiona, gdy muzyka się rozszerza. To jest rzecz, którą film może w najlepszym wydaniu wyciągnąć z siebie wbrew sobie. „The Way Back” koordynowany przez Gavina O'Connora to taki właśnie film.
To idealne miejsce dla O'Connora jako szefa. W „Wonder” wziął godną uwagi historię i uczynił ją tragiczną i ekscytującą. Skoncentrował się na przekonującej centralnej postaci, Herbie Brooksie (znakomicie granym przez Kurta Russella), a to elektryzuje działalność. O'Connor nabył również tę zdolność do noszenia „Bohatera”, koncentrując się na związku między zaginionym ojcem (Nick Nolte) a jego dwójką dorosłych dzieci. O'Connor jest również utalentowany w działaniu, wpychając nas w sam środek bitew w „Fighter”, rzucając nas na lód w „Marvel”. Nawet jeśli nie jesteś zagorzałym zwolennikiem, możesz śledzić aktywność. „The Way Back” opowiada o szalejącej grupie balowej w katolickim liceum i skrzywdzonym mentorze alkoholowym (Ben Affleck), który wymyśla, jak doprowadzić ich do bycia mistrzami, a nawet lepszymi indywidualnościami.
Jack Cunningham (Affleck) jest wrakiem. Pracuje nad rozwojem i spędza wieczory przy skoczni, gdzie jest zwyczajem. Czuje jego pragnienie, gdy wsiada do ciężarówki po dniu pracy. W momencie, gdy posmakuje trunku, jego oczy szybko się zamykają. On tego potrzebuje. Na rodzinnych spotkaniach widać niezadowolenie siostry z jego powodu, która poleca mu długą historię. Jednak jest w rundzie uzależnienia od alkoholu: napoje, załamania, bóle głowy, zrób to jeszcze raz. Jakiś czas temu Jack był gwiazdorem w swojej szkole średniej. W każdym razie coś dla niego uległo samozniszczeniu. W momencie, gdy zaproponowano mu trening w jego staromodnym stylu, szybko zostaje roztrwoniony. Nie może wrócić. Jednak robi. Poza tym robi to ogromną różnicę dla niego i dla podwładnych.
Taki film opiera się na swoim głównym charakterze. Podobnie jak O'Connor w „Wonder” i „Champion”, nie spuszcza z oka Jacka. Z treścią O'Connora i Brada Ingelsby'ego powietrze jest niezbędne. Flary ogniskujące się w znacznym stopniu wybuchają na ekranie (autorem zdjęć jest Eduard Grau), wywołując nastrój tęsknoty na bardziej obiecujące czasy, ale dodatkowo mrużącą migrenę wynikającą z nieustannego bólu głowy. Jack chodzi po swojej starej szkole średniej i przygotowuje podwładnych, szybko spostrzegając, że jeden z nich, Brandon (Brandon Wilson), jest zdolny. Stara się podpalić dziecko, zmuszając go do posiadania jego zdolności. W końcu Jack przestaje pić.
Mecze b-ball są nagrywane z ekscytującym uczuciem prawdziwego świata: fani wydają się autentyczni, sędziowie wydają się autentyczni, dzieci z drugiej grupy wydają się autentyczne. O'Connor i kierownik redakcji David Rosenbloom podjęli dwie lub trzy naprawdę zdecydowane decyzje o zmianie: widzisz Jacka instruującego dzieci podczas treningu, a gdy subtelnie wprowadza w sztukę, jest podzielony na później w grze, wskazujący dzieci wykonujące te równoważne ruchy . Gry wyglądają jak oryginalne gry. Powinienem określić tutaj partyturę Roba Simonsena i jak dobrze jest ona włączona. Kilka scen mija bez muzyki na jakimkolwiek odcinku wyobraźni, więc kiedy pojawia się muzyka, to znak, że coś się wydarzy. To ważny wynik. Film nie jest wypełniony kroplami melodii przebojów. (Również muzyka Marka Ishama w „Marvelu” to szczególnie gigantyczne zobowiązanie, bez którego trudno sobie wyobrazić film). O'Connor nie stroni od wrażeń, jakie wywołują jego filmy. Biorąc wszystko pod uwagę, on to rozumie.
„The Way Back” to w zasadzie krzywa rekultywacji. Jack jest obciążony frustracją. Affleck znajduje się tutaj w wyjątkowo bliskiej strefie domowej. W momencie, gdy wybucha, coś faktycznie zawiera się w jego czerwonej jak burak twarzy. W jego zaciekłości nie ma terapii; pozostaje trucizną w jego żyłach. Jest też brzęcząca zdolność bycia świadomym współczucia w nim, tak precyzyjnym w przypadku, gdy kiedykolwiek znałeś jakichkolwiek uzależnionych. Affleck nie stroni od odpychania postaci. Ma w tym przywilej, z jego niedoskonałościami i rozczarowaniami. Treść jest bardzo dobrze zorganizowana. Dane są przez nas przechowywane do momentu rozpoczęcia działalności.
Po drodze jest kilka nieudanych szans. Jack jest szczególnie silnym konsumentem, dlatego zaprzestanie karmienia bez okresu odstawienia powinno mieć na niego wyraźny wpływ. Tak nie jest. W momencie, gdy schodzi z wozu, nie widać, ile wytrwałości ściskał kostkami. Nieszczęście w jego przeszłości też jest nieco przesadzone, jednak jedna rzecz, która spełnia swoje zadanie - i nie jest to regularnie w filmach w ten sposób - to, że jego była (Janina Gavankar) również zostanie zmieszana.
W momencie, gdy byłem w ostatniej klasie liceum, grupa młodych kobiet b-ball odniosła szereg zwycięstw. Otaczająca sieć zauważyła, że dzieje się coś energetyzującego i na igrzyskach pojawiało się coraz więcej osób, które nie były nawet w szkole średniej. Grupa pojechała na koniec sezonu rozgrywek, a nasze miasto stało się wolne dla wszystkich. O'Connor wychwytuje tę skłonność. Dodatkowe przedmioty, które rzucał na mecze piłkarskie, uwzględniają tę skłonność. W eposie Stephena Kinga Under the Dome jest fragment o grupie balowej młodych kobiet:
"... Gra miała idealną powierzchnię poza zakresem zwykłych graczy (chociaż w niektórych przypadkach nawet zwykli gracze to odczuwali i na krótki czas zostali zmienieni w boskie istoty i boginie, a każda prawdziwa niedoskonałość zniknęła podczas ich przejściowego niebiaństwa) ), powierzchnia, z którą można się kontaktować w wyjątkowe wieczory: na przykład bogata i wysublimowana folia zdobi korytarze Valhalli z twardego drewna ”.
Jeśli wyobrażasz sobie, że jest to sensacyjne lub banalne, nie widzisz balu w szkole średniej. O'Connor tak.